Category: SHEFQET DIBRANI

SHEFQET DIBRAN Xixëllonjë ti moj fenere, jep sinjale në fillim vere; dhe heq valle me kunadhe skaj arave, nëpër livadhe Xixëllonja xixëllinë, me fëmijët heq valle, duart e njoma e arrijnë pastaj u ndrit...

SHEFQET DIBRAN Kur bie muzgu i parë fytyrë e hënës si pogaçe ndrin: herë fytyrëplote, herë si drapër hëna stolis gjithësinë. Pa hënë s’do kish bukuri Në verë, vjeshtë, dimër e behar, Ajo terrin...

SHEFQET DIBRAN Shiu harboi barin Blertë vallëzon n’erë, Dielli me rreze, beharin Solli derë më derë Ja dhe dallëndyshet Shigjetuan kah shtegu, Te lumi sapo u lëshuan Nga larg erdh lejleku. Blertë fusha, ara,...

SHEFQET DIBRAN Pranë e pranë rrinë në gojë nga një dry na flasin me sy… Ata janë heshtja e heshtjeve nuk ndiejnë gaz as lojë buzëqeshin si me drojë… Me ditë, muaj vjet gjithmonë...

SHEFQET DIBRAN Është udhëtar i nisur nga e bjeshkës gushë, me valët stolisur deri poshtë në fushë. Nga qyteti në fshat nga fshati në qytet, udhëtar i palodhur pa përtesë rrëshqet.

SHEFQET DIBRANI (Nënës Tereze) U shfaq pëllumbesha n’trojet arbërore, në derë të fisit mori uratën. Nëpër dyer varfanjake trokiti prore me ngulm luftoi urinë, lëngatën… Nga larg pamë mrekullitë e saj edhe ne vogëlushët...

SHEFQET DIBRANI Det i bukur dhe i gjerë që shkëlqen buzë vendit tim, shkëmbinjtë dhe brezaret përballë të rrijnë. Vijnë e të futen në gji: Vjosë, Seman, Bunë e Dri këta damarë të Shqipërisë....