Category: Roland Musta

ROLAND MUSTA Dimrit nuk i ndjeva dimër, Sa erë fryu, sa borë ra. Një ëndërr më kish mbërritur Dhe ëndrra, ëndërr la…

ROLAND MUSTA Koha mashtroi lulet, Si qelq mbeten sythat. Kthetrat, kur u ngulen, Si u vranë të gjitha. Ky acar më zgjoi Befas një syzezë, Hiret sa zbuloi, Ngurosi çdo shpresë.

ROLAND MUSTA Jam si një çerr i vogël Që krahët shpupurit, Folenë e bëj në tokë, Por qiellin kam shpirt.

ROLAND MUSTA Natën kur bie te fle, më në fund, Vonë, kur gjithçka kridhet në qetësi, Lodhje ndjej e gjumi s’më mund, Megjithëse ndodhem në shtëpi. Diku me dhemb, diku më therr, Nuk jam...

ROLAND MUSTA Nga fundi i jetës Njeriu plogështohet. (Kjo dihet nga të gjithë) I bie humori Më shpesh pendohet Dhe më shpesh përmallet, Siç duket, ndjen largësi me të gjallët, Intimitet me varret.

ROLAND MUSTA I moçmi qytet i botës Me emrin Berat Më lojti nga mend e kokës, Më bëri përçart. Atje s’shkoja për ca kisha Rrëze një kështjelle, Si një velë e kaltër isha, Isha...

ROLAND MUSTA Që nga Çajupi, Konica e Zogu Te Fishta, Kadareja e Arshi Pipa, Shqiptarët s’u bënë e s’u bënë së toku, Dreqi i shtyu në shtigje të liga. U grinden, u shanë e...

ROLAND MUSTA Nuk e mbaj mend vitlindjen Kujtoj vetëm tre fëmije plot ëndrra dhe të ndrojtur si unë. Ndonjë libër me vjersha, ca reportazhe e artikuj Në gazeta të zakonshme dhe kryesore, Nga gjithë...